Sooreh النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً
1به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى؛ سوگند به فرشتگانى كه [روح بدكاران را به شدت از بدنهايشان] بر مىكنند،
وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً
2و سوگند به فرشتگانى كه [روح نيكوكاران را به نرمى و ملايمت از بدنهايشان] بيرون مىآورند؛
وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً
3و سوگند به فرشتگانى كه [براى اجراى فرمانهاى حق] به سرعت نازل مىشوند،
فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً
4و سوگند به فرشتگانى كه [در ايمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر يكديگر [به صورتى ويژه] سبقت مىگيرند،
فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً
5و سوگند به فرشتگانى كه [به اذن خدا امور آفرينش را] تدبير مىكنند؛
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ
6[كه همه براى رسيدن به پاداش و كيفر برانگيخته مىشوند در] روزى كه لرزاننده همه چيز را به شدت بلرزاند؛
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ
7در حالى كه لرزاننده ديگرى از پى آن در آيد.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ
8دلهايى در آن روز مضطرب و هراساناند
أَبْصارُها خاشِعَةٌ
9ديدگانشان [از ترس و هول قيامت] فرو افتاده است.
يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ
10مىگويند: آيا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [كه در دنيا بوديم] باز گردانده مىشويم؟
أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً
11[شگفتا!] آيا زمانى كه ما استخوانهاى پوسيده و ريز ريز شديم [بازمىگرديم؟!]
قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ
12[و] گويند: [اگر قيامتى در كار باشد] بازگشت به حيات دوباره در آن زمان بازگشتى زيانبار است.
فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ
13جز اين نيست آن بازگشت فقط با يك بانگ عظيم است [و بس]
فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ
14كه ناگاه همه بر يك زمين صاف و هموار حاضر شوند.
هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ
15آيا سرگذشت موسى به تو رسيده است؟
إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً
16هنگامى كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد
اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ
17كه: به سوى فرعون برو؛ زيرا كه طغيان كرده است.
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ
18پس به او بگو: مىخواهى [از آلودگى شرك و طغيان] پاك و پاكيزه شوى؟
وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ
19من تو را به سوى پروردگارت راهنمايى مىكنم تا از او بترسى [و از طغيان دست بردارى.]
فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ
20پس آن معجزه بزرگتر را به او نشان داد.
فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ
21ولى [او آن را] تكذيب كرد و سرپيچى نمود.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ
22سپس [به حق] پشت كرد [و براى نابودى موسى] به تلاش برخاست!
فَحَشَرَ فَناديٰ
23پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد
فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ
24و گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم.
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ
25پس خدا هم [به كيفر اين ادعاى نابجا] او را به عذاب آخرت و دنيا دچار ساخت.
إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ
26بىترديد در اين سرگذشت براى كسى كه [از عذاب خدا] بترسد عبرتى است.
أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها
27آيا آفريدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است يا آسمان كه او آن را بنا كرد؟
رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها
28سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نيكو قرار داد،
وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها
29و شبش را تاريكو روزش را روشن ساخت،
وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها
30و زمين را پس از آن گسترانيد،
أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها
31و از آن آبو چراگاهش را بيرون آورد،
وَ الْجِبالَ أَرْساها
32و كوهها را محكم و استوار نمود
مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ
33تا مايه بهرهورىشما و دامهايتان باشد.
فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ
34پس زمانى كه آن حادثه بزرگتر [و غير قابل دفع] در رسد،
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ
35در آن روز انسان آنچه تلاش و كوشش كرده به ياد آورد
وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ
36و دوزخ رابراى هر بينندهاى آشكار سازند،
فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ
37و اما كسى كه طغيان و سركشى كرده
وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا
38و زندگى دنيا را [بر زندگى ابد و جاويد آخرت] ترجيح داده،
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ
39پس بىترديد جايگاهش دوزخ است؛
وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ
40و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ
41پس بىترديد جايگاهش بهشت است.
يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها
42همواره ازتو درباره قيامت مىپرسند كه در چه زمانى واقع مىشود؟
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها
43تو از بسيار ياد كردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست مىآورى؟
إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها
44نهايتش به سوى پروردگار توست [كيفيت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را كسى جز خدا نمىداند.]
إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها
45وظيفه تو فقط بيم دادن كسانى است كه همواره از آن مىترسند.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها
46گويى آنان روزى كه قيامت را مىبينند چنين مىپندارند كه در برزخ جز شامگاهى يا صبح گاه آن درنگ نكردهاند!